سعادت ما در سعادت دیگران است

دوستی می گفت：
سمیناری دعوت شدم که در ورودی, به هر یک از مدعوین بادکنکی می دادند!
سخنران بعد خوشامدگویی از حاضرین که ۵۰نفر بودند,تقاضا کرد با ماژیک اسم خود را روی بادکنک نوشته و آن را در اتاقی که سمت راست سالن بود، بگذارند و خود در سمت چپ جمع شوند.
سپس از آن ها خواست ظرف ۵دقیقه به اتاق بادکنک ها رفته و بادکنک نام خود رابیاورند.
من به همراه سایرین دیوانه وار, به جستجو پرداختیم,همدیگر را هل می دادیم و زمین می خوردیم و هرج و مرجی به راه افتاده بود,تماشایی...
مهلت ۵ دقیقه با ۵ دقیقه اضافی به پایان رسید,اما هیچ کس نتوانست بادکنک خود را بیابد.
این بار سخنران,همگان را به آرامش دعوت و پیشنهاد کرد,هرکس بادکنکی را بردارد و آن را به صاحبش بدهد!
بدین ترتیب کمتر از  ۵ دقیقه همه به بادکنک خود دست یافتند.
سخنران ادامه داد：
این اتفاقی است که هر روز در زندگی ما می افتد,دیوانه وار در جستجوی سعادت خویش به این سو و آن سو چنگ می اندازیم و نمی دانیم：
***سعادت ما در سعادت و مسرت دیگران است***
به یک دست سعادت آن ها را بدهید و سعادت خود را از دست دیگر بگیرید...
و آیا...هدف از خلقت انسان,چیزی جز این بوده است؟؟؟؟؟