خدایا هرگز فراموش نخواهم کرد

خدایا هرگز فراموش نخواهم کرد

خدایا تو فراموش کن...

خدا قوت..

یه سلام و خدا قوت به دوستانی که چله 20 شعبان هستند امیدوارم همین طور پرتوان ادامه بدید میدونم که بینی ابلیس رو تا اینجا حسابی به خاک مالوندید اصلن نزارید از جاش تکون بخوره همین جوری ادامه بدید تا بعد ماه رمضون اجرتون پیش خدا محفوظه.

متن فوق جهت کسانی بود که چهل روز ترک گناه یا یک گناه رو از تاریخ 20 شعبان شروع کردن

اگر شما هنوز نیت نکردید و قصد شروع دارید هنوز دیر نشده
 
از همین امروز یا فردا نیت چله را بکنید آخر ماه رمضان هم تمام بشه بازم خوبه

حتی اگر بیفته بعد از رمضان هم اشکالی نداره اثر داره

یقین داشته باشید بی اثر نیست.

از همین الان شروع کنید

برای سر زدن به دوستان نیکوسیرت نیت خود را خالص کنید ببینید فقط بخاطر همین یک عمل خالص چه ها میدهند...

یه توصیه

سلام امیدوارم همه ی دوستان در این ماه علاوه بر سایر مراقبت ها در بحث تغذیه نیز مراقب باشند.

بیشترین اشتباهی که موقع وعده های غذایی دیده میشه نوشیدن آب سرد (آب مستقیم در تماس یخ) هست.

بحث در مورد ضررهای آب یخ زیاد است که فقط به یک جمله از ابوعلی سینا بسنده میکنم.

بوعلی سینا می‌فرماید: آب یخ خوردن، ضرر خود را اگر در جوانی نشان ندهد، در پیری حتماً ضربه‌اش را به تو خواهد زد!

حداقل یخ را در تماس مستقیم آب قرار ندید و جلوی حل شدن یخ در آب را بگیرید برای مثلا یخ را داخل پلاستیک فریزر قرار داده و در پارچ بگذارید بعد بنوشید.

سلام...

سلام امیدوارم اول روزه ی قلبی تون بعد روزه زبانی تون  و سپس اندک گرسنگی و تشنگی که می کشید مورد قبول الرحم الراحمین قرار بگیره

امیدوارم هرجا و در هر حال هستید مستدام باشید

از همتون التماس دعا دارم.

مذهبی گری

برخی  افراد دیندار هستند یعنی تمام رفتارهاشون دینیه ولی هر زمانی که به دینش و دینداریش نگاه میکنی حکمی از دین رو اجرا میکنه که دارای اولویت اول نیست واین روش ابلیسه.
ابلیس یه عارف بود،یه سالک بود،یه واصل بود و... بود یک جا یه اولویت رو قبول نکرد نگفت من به جای این که به آدم سجده کنم میخوام برم کاباره یا از نماز خسته شدم گفت من به جای این که به آدم سجده کنم جاش هزاران سال عبادتی میکنمت خدا که کسی نکرده باشه خدا در این وضعیت بود که بهش گفت دور شو و رجیم شد و عامل انحراف دیگران شد این جور آدمها از کفار بیشتر عامل انحراف میشن
و امان امان امان از مذهبی گری که کار دینی بدون اولویت می کنه.

طی شد این عمر تو دانی به چه سان؟

طی شد این عمر تو دانی به چه سان؟

پوچ و بس تند چنان باد دمان

همه تقصیر من است این

و خودم می دانم

که نکردم فکری،

که تأمّل ننمودم روزی،

ساعتی یا آنی

که چه سان می گذرد عمر گران؟

کودکی رفت به بازی،بفراغت،به نشاط

فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات

همه گفتند:کنون تا بچه است بگذارید بخندد شادان

که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست،

بایدش نالیدن

من نپرسیدم هیچ که پس از این ز چه رو نتوان خندیدن؟

نتوان فارغ و وارسته ز غم همه شادی دیدن؟

همچو مرغی آزاد هر زمان بال گشادن؟

سر هر بام که شد خوابیدن؟

من نپرسیدم هیچ که پس از این ز چه رو بایدم نالیدن؟

هیچ کس نیز نگفت:زندگی چیست،چرا می آییم………؟

بعد از چند صباح به چه سان باید رفت؟

به کجا باید رفت؟

با کدامین توشه به سفر باید رفت؟

من نپرسیدم هیچ،هیچکس نیز به من هیچ نگفت.

نوجوانی سپری گشت به بازی،به فراغت،به نشاط.

فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات

بعد از آن باز نفهمیدم من،که چه سان عمر گذشت؟

لیک گفتند همه که جوانست هنوز،

بگذارید جوانی بکند،

بهره از عمر بَرَد کامروایی بکند.

بگذارید که خوش باشد و مست،

بعد از این باز ورا عمری هست

یک نفر بانگ بر آورد که او از هم اکنون باید فکر آینده کند.

دیگری آوا داد: که چو فردا بشود فکر فردا بکند.

سومی گفت:همانگونه که دیروزش رفت،

بگذرد امروزش، همچنین فردایش

با همه این احوال

من نپرسیدم هیچ که چه سان دی بگذشت؟

آن همه قدرت و نیروی عظیم به چه ره مصرف گشت؟

نه تفکّر، نه تعمّق و نه اندیشه دمی،

عمر بگذشت به بی حاصلی و مسخرگی.

چه توانی که زکف دادم مفت،

من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت.

قدرت عهد شباب،می توانست مرا تا به خدا پیش بَرَد،

لیک بیهوده تلف گشت جوانی

هیهات

آن کسانی که نمی دانستند زندگی یعنی چه رهنمایم بودند،

عمرشان طی می گشت بیخود و بیهوده،

ومرا می گفتند که چو آن ها باشم،

که چو آنها دایم

فکر خوردن باشم،فکر گشتن باشم،فکر تأمین معاش،

فکر ثروت باشم،فکر یک زندگی بی جنجال ،فکر همسر باشم.

کس مرا هیچ نگفت

زندگی ثروت نیست،

زندگی داشتن همسر نیست،

زندگانی کردن فکر خود بودن و غافل ز جهان بودن نیست،

من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت.

ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنیش می فهمم.

حال می پندارم هدف از زیستن این است رفیق:

من شدم خلق که با عزمی جزم پای از بند هواها گُسَلَم

گام در راه حقایق بنهم

با دلی آسوده

فارغ از شهوت و آز وحسد و کینه و بخل،

مملو از عشق و جوانمردی و زهد

در ره کشف حقایق کوشم،

شربت جرأت و امّید و شهامت نوشم،

زره جنگ برای بد و نا حق پوشم

ره حق پویم و حق جویم و پس حق گویم

آنچه آموخته ام بر دگران نیز نکو آموزم

شمع راه دگران گردم و با شعله ی خویش،

ره نمایم به همه گر چه سرا پا سوزم.

من شدم خلق که مثمر باشم، نه چنین زائد و بی جوش و خروش،

عمر بر باد و به حسرت خاموش

ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنیش می فهمم

کاین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت:

کودکی بی حاصل،نوجوانی باطل، وقت پیری غافل

هر آنچه از دل برآید بر دل نشیند

هر آنچه از دل برآید بر دل نشیند

امروز را دریاب

باید خودسازی کرد نه خودنمایی

ماجرای آب نخوردن والیبالیست های آمریکایی

یکی از فعالان حوزه و دانشگاه در صفحه اینستاگرامش توضیحی درمود یک شایعه در خلال بازی دیشب تیم ملی والیبال ایران و آمریکا منتشر کرد.

به گزارش مشرق، حجت الاسلام علی سرلک در خصوص مطلبی که در حین بازی تیم ملی والیبال ایران و آمریکا در گروه های مجازی منتشر می شد، با این مضمون که “بازیکنان تیم ملی والیبال آمریکا از دو ساعت قبل از بازی وارد استادیوم شدن و تا اذان مغرب تهران به احترام ایرانیان داخل استادیوم لب به آب نزدند”، نوشت: نمیتوانم بگویم آب نخوردن آمریکاییها بقول ارسطو آیا کار بدیست؟

باهر دلیل وتوجیه و انگیزه ای از جمله حتی ترس و فریبکاری و سیاست بازی و … کارشان نوعی احترام تلقی میشود.

بقول شهید مطهری جفاست که حرمله لعنت الله علیه را تیرانداز قابلی ندانیم. اگر چه تمام وجودمان از او لبریز از کینه و نفرت است ولی نشانه گیری اش که خوب است.

حالا حکایت آب نخوردن این تیم قدر والبته بازنده در برابر ایران است.

اولا چقدر زود بعضی مثل آب خوردن جو زده میشوند و شروع میکنند به مدح و ثناء آمریکا و از آن بدتر تحقیر و تعریض به فرهنگ و منش خودمان.

ثانیا چقدر ساده انگارانه بعضی – از جمله مسولان وزارت ورزش- تصور می کنند این میدان فقط ورزشی است و ازاثرات و ابعاد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اش غفلت می کنند و نسبت به آن طرح و برنامه مهمی ندارند.

این را هم اضافه کنم که تردید ندارم در این مسئله به ظاهر کوچک آب نخوردنشان، مشاوره و بلکه دستوالعمل از طرف دولتشان داشته اند.

به نقل از ظهور 12

جهت شادی شما کاربران (این یکی واقعیته)